"Kup Pan Książkę", czyli masakra w szczytnym celu

Ostatniego dnia listopada miałam okazję wybrać się na kiermasz książek używanych "Kup Pan Książkę". I chyba po raz pierwszy, jakiś kiermasz z książkami mi się nie podobał i do domu wróciłam z poczuciem, że zmarnowałam czas...

Akcję zorganizowała Fundacja "Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci". Sam kiermasz zaczął się w piątek, 27. listopada, ale już jakiś czas przed chętni mogli przynosić zbędne im książki na sprzedaż. Zebrane pozycje można było sobie potem wybrać, w zamian za cegiełkę o wartości 5 zł. Dochód został (zostanie?) przekazany na pomoc chorym dzieciom.

Wszystko zostało zorganizowane w kinie Nowe Horyzonty, co byłoby naprawdę strzałem w dziesiątkę, ponieważ budynek znajduje się w samym centrum Wrocławia. Dobry dojazd, dużo połączeń tak tramwajowych, jak i autobusowych, sprawiały, że nawet osoby z obrzeży mogły spokojnie tam dotrzeć. Jednak słówko "byłoby" jest tutaj kluczowe. Nie mam pojęcia dlaczego, ale regały rozstawiono na powierzchni niewielkiej, w stosunku do całości hallu w kinie. I to, w moich oczach, najbardziej wydarzeniu zaszkodziło. Tłok, ścisk, brak powietrza, a o obróceniu się można było tylko pomarzyć - tak było, kiedy ja miałam wątpliwą przyjemność tam być. A ludzi było co najmniej dwa razy więcej niż na zdjęciu.

Ci ludzie w niebieskich koszulkach to wolontariusze, którzy zbierali pieniądze i dokładali nowe książki. Wszystko fajnie, ale kręcąc się pośród regałów robili tylko tzw. sztuczny tłok. Poza tym, zirytował mnie fakt, że wybierali oni powieści dla siebie - zainteresowana pewną książką już chciałam po nią sięgnąć, ale uprzedziła mnie jedna z wolontariuszek. Bierze ją do ręki, ogląda, uważnie czyta opis. A potem mówi do swojej koleżanki "Wiesz, chyba ją sobie wezmę.". Na co owa koleżanka odpowiada "Ok, możesz ją położyć na moim stosie.". Książki były dostarczone 10 dni przed rozpoczęciem kiermaszu. Czy naprawdę nie było możliwości, żeby je przejrzeć i WTEDY wybrać sobie coś interesującego, pani wolontariuszko?

Na zdjęciu powyżej można łatwo zauważyć karteczki, które dzielą książki na kategorie. I to chyba jedyny mądry pomysł, szkoda jednak, że nie wypalił. Przede wszystkim z winy kupujących, którzy wyjmowali, przerzucali, przenosili z miejsca na miejsce. Z czasem zaczęli sami otwierać kartony z "zapasowymi" książkami, które miały być dołożone później, i jak gdyby nigdy nic sobie w nich grzebali. Szlag może człowieka trafić.

Spędziłam tam 45 minut, przejrzałam wszystko, co było do przejrzenia i znalazłam zaledwie dwie powieści dla siebie:

1. "Emotionally Weird" Kate Atkinson

2. "Dom wiatru" Titania Hardie

Chociaż cieszę się z nowych nabytków, żałuję, że zdecydowałam się tam wybrać. Zmarnowałam jedynie czas, a nie znalazłam żadnej pozycji, na której szczególnie by mi zależało. A do domu wróciłam bardziej zmęczona (fizycznie i psychicznie), niż było to warte. Szkoda.

PS Dwa pierwsze zdjęcia pochodzą ze strony wydarzenia, trzecie jest mojego autorstwa.